بسم رب المهدی الموعود

تازه از قم برگشته ام اما انگار دستم هنوز به پنجره های ضریح بی بی معصومه (س) قفل مانده و باز نشده . پاهایم انگار هنوز روی خاک پاک جمکران برهنه به سوی آقا میروند . چشمم هنوز میبیند گنبد جمکران را و گوشم هنوز میشنود گریه های آیت الله بهجت را و لبهایم هنوز دعای فرج میخوانند و باامام زمانم دردو دل  میکنند  و قلب سردم هنوز گرمای حضور امامم را حس میکند . و بدنم فراموش نکرده عاشقی را که کنارم در صف نماز ایستاده بود و از شدت گریه شانهایش تکان میخورد و بدنم را تکان میداد و در حقیقت دلم را می لرزاند . و خونم فراموش نمیکند سه شنبه شب را که بر حیاط مسجد جمکران ریخت تا نتوانم وارد مسجد شوم و مرا که با هزاران امید آمده بودم برگرداند و راهیه درمانگاه کرد . و ذهنم فراموش نمیکند چهارشنبه شب و دعای توسل جمکران و عرض تسلیت شهادت زهرا (س) به فرزند عزیزش مهدی (عج) را که جانم به فدایش باد .
یادم نمیرود کوه خضر را ، خیابان منتهی به جمکران را ، چاه جمکران  را و  نماز امام زمان و اشک ریختن و دردودل کردن را . .
یادم نمی رود زندگیه ساده ،‏ توسل و توکل مردم قم را ، یادم نمی رود حجاب خواهران قمی را ، یادم نمی رود دختر بچه ای که با چادر مشکی سرسره بازی میکرد .

چقدر شیرین بود دیدن دختر بچه ای که با چادر مشکی ،غرق در بازی های کودکانه خود بود تا  با بی حجابی غرق در دنیای پیرامون خود نباشد . دوست داشتم ساعت ها نگاه کنم به بازی های این بچه ها و به بچه های دیگری که شب روز نمیشناختند و برای کسب روزی حلال عریضه و دعا و فال میفروختند ، بچه های قانعی که حتی پول اضافه قبول نمی کردند .  غبطه میخورم به قناعت و صبر و عزت نفسشان و دورا دور با تمام احساس دست کوچکشان ر اکه یقینًا دست عنایت امام زمان (عج)  در دستشان است ر امی بوسم و غبطه میخورم زیرا محل کارشان که مسجد مقدس جمکران است و مشتریانشان که  زائران آقایند . . .   
حال میفهمم که چرا معصومین (ع) اینقدر درباره ی قم حدیث گفته اند و حال میفهمم چرا وقتی در صحن حرم مطهر حضرت معصومه (س)‏وضو میگرفتم احساس میکردم وضویم ایراد دارد و در برابر آن همه طلبه ی دین که شغلشان شناخت و شناساندن دین است احساس بی ایمانی  و گناه میکنم .
انشاالله که روزی من هم در قم زندگی کنم.

بسم الله النور
امشب تورا هزاران بار شکر میگویم بخاطر شب . بخاطر ظلمتش که چیزی جز نور نیست.بخاطر خانه هایی  که در شب  چون ستاره میدرخشند و نور آنها آسمان را پر کرده است.

شرمنده ام از نشانه هایی که در شب قرار دادی اما مرا از  خواب غفلت بیدار نکرده .
خدایا کیست که به آسمان شب  نگاه کند و تورا شکر نکند. کیست که ستاره های شب را نظاره کند و پی به قدرتت نبرد. کیست که با دیدن کهکشانهایت احساس حقارت و تواضع نکند.

خدایا اگر شب نبود و تاریکیش کی مخفیانه به فقرا غذا میدادند؟  سخن میگفتند
اگر شب نبود و سکوتش کی به دور از هیاهوی دنیا با تو  و به نماز می ایستادند؟

اگر شب نبود و خلوتش کی برای تو اشک میریختند؟ اگر شب نبود و خواب شیرینش کی از شب زنده داریش لذت میبردند؟ اگر شب نبود و خواب دیدنش گناهکارانی چون من کجا مهدی فاطمه(س) را میدیدند؟ اگر لیلةُ القدر نبود کی طلب استغفار میکردند؟

اگر لیلةُ الرغائب نبود کی برای آمدن منجی عالم دعا میکردند؟ همگان آشکار میشد؟
خدایا تو شب را برای آرامش قرار دادی اما مگر میشود شب اگر لیلةُ المبیت نبود کی وفا داری و شجاعت علی (ع) بر عاشورا و شام غریبان را بیاد آورد و آرام بود؟

چطور ما آرام باشیم در حالی که فرشته ها آرام و قرار ندارند؟ خدایا گویند یاد تو دل ها را آرام میکند .حیرانم چرا دلم وقتی تو را یاد میکند طوفانی میشود؟
الهی شب زنده داری را به ما بده و از ما مگیر       
آمین

بسم الله
امروز استادمان میگفت مدت زیادی بدنبال جواب این سوال میگشتم که چرا خدای رحمان بعضی وقتها دعاهایمان را مستجاب نمیکند.

 میگفت از علمای مختلف چیزهای مختلف شنیده ام اما جواب درستی که مرا قانع کند نشنیدم.
تا اینکه در یکی از اشعار مولانا جوابم را یافتم و چقدر برایم جالب بود  و چقدر گریه کردم..........

آری جوابم را یافتم اما جواب عجیبی بود:خداوند بنده هایش را دوست دارد  و دوست داردبه پیش او بیایند و تضرع کنند و با خدای خود حرف بزنند.

به راستی که ما بنده ها عادت کرده ایم که هروقت مشکلی داریم یادمان می آید

که خدایی هم داریم و تا چیزی نخواهیم با خدای خود خلوت نمیکنیم و  وقتی به خواسته هایمان رسیدیم در عین بی شرمی خدای

خویش را رها و  فراموش میکنیم.
خدای من میدانم بنده ی بدی هستم اما میخواهم از تو چیزی طلب کنم .

 نمیدانم چه بخواهم اما دوست دارم به بهانه ای با تو حرف بزنم.

خدای من چقدر لذت دارد صدا کردنت ........
خدای من در این چند خط چه بنویسم و از تو چه بخواهم ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
آرزوی شهادت را بهانه کرده تا با تو حرف بزنم و از تو شهادت در راه

خودت را میخواهم.و چقدر شهادت در راه تو شیرین است و چقدر شیرین تر

 میشود اگر در رکاب مهدی فاطمه (س) باشد.خدایا شهادت و وصال تورا

میخواهم تا اگر بنده ی قدر نشناسی هستم و اگر با اجابت دعاهایم ربم را فراموش میکنم اینک بعد از استجابت این دعا دیگر نباشم تا تورا

 فراموش کنم.
اللهم الرزقنا توفیق الشهادة فی سبیلک

الهی آمین

بسم الله
خدای من ,اگر من خوب  بندگی بلد نیستم اما یقین دارم که تو خدایی

و بنده نوازی 

 را خوب بلدی.
خدای من گدایی هم بلد نیستم.اما تو آنقدر لطف داری که با تو

راحت باشم و

 هرجور میتوانم بخوانمت.اما میخواهم گدایی

در خانه ت را به من بیاموزی

,به من بیاموزی چگونه بخوانم تا اجابت کنی,

خدای من به من یاد بده چگونگی

 تکلم با خودت را ,به من یاد بده بنده

 پیش خدایش باید چگونه باشد و چه بگوید .

 به من بیاموز ادب حضور در پیشگاهت را.
خدای من بر قلب کوچک من نام خودت را حک

کن و به من عطا کن قدرتی

که به هرچه قلبم میگوید عمل کنم و قلبم

را از شرک و ریا  برهان .خدای من

اگر قلب کوچکم امیدی به وصال به دریای

 بی کران معرفت تو نداشت دیگر

هدف و امیدی برای زنده ماندن نداشت.
خدایا هر بار که قلبم میتپد بیادآر که قلبم باید حرم تو باشد

 و

برای تو بتپد
خدایا نمیگویم غیر تو در قلبم نیست اما دوست ندارم غیر تورا راه دهم.

پس خدایا کمکم کن و قلبم را از امراض شیطانی نجات بده.

بسم الله